Paseczkowe Body Buebella (i trochę o Plus Size)

Bluebella Bondage Cut Out Body

Rozmiar XL

Wymiary:

Rozciągnięty obwód 139.0

Obwód w spoczynku 90.0

Szerokość miski 19.0

Głębokośc miski 21.0

Szerokośc mostka 2.0

Wysokość mostka 8.5

Wysokość obwodu przy misce 13.0

Szerokość ramiączek 2.0

Haftek w rzędzie 3

Ocena:

Estetyka

Wygoda

Cena

Wytrzymałość

?

Kształt

Body Bluebelli nabyłam na Allegro, u sprzedawcy, który miał w ofercie głównie resztki z ASOS. Bardzo spodobał mi się burdelowy charakter tej dwuczęściowej bielizny i zdecydowałam się zaryzykować 50 złotych - zwłaszcza, że ten sam komplet na Herroom kosztował 60 Euro.

Do wyboru miałam rozmiar XL... lub rozmiar XL. Nie panikowałam, ponieważ mój kształtny a rozłożysty zadek zazwyczaj potrzebuje rozmiaru XL właśnie, a część nabiustna body i tak jest w pewnym sensie uniwersalna.

A jednak nie.

Część nabiustna miskowo pasuje jak typowe elastyczne bandeau, natomiast obwód tego pseudo biustonosza jest tak długi (i rozciągliwy!) że żeby utrzymać stanik na sobie muszę obwinąć się obwodem dwukrotnie i zapiąć go z przodu.

Obwód ma długość 90 cm w spoczynku - rozciąga się do 139 cm (!)

Biorąc pod uwagę fotkę stockową - trochę to różni się od zamiarów producenta. 

Co do jakości body też mam pewne zastrzeżenia: szwy wyglądają dość niechlujnie i są po prostu krzywe. Body jest też tak skonstruowane, że 90% czasu spędzonego z tym produktem spędziłam starając się ogarnąć, gdzie włożyć ręce, gdzie nogi, i co właściwie jest przodem, a co tyłem.

Widok z lotu ptaka na część majtkową. Wygląda to jak wielka strzałka. Być może w kierunku wyjścia z tego koszmaru, bo tkanina elektryzuje się tak, że dobre 10 minut układałam to ubranko, zanim udało mi się je rozprostować i unieść znad niego ręce tak, żeby nie podniosło się za nimi..

Body ma również paseczki do pończoch - podkreślam zdrobnienie, bo nie wiem, w jaki sposób pończochy inne niż samonośne miałyby się utrzymać na paskach tak wątłej konstrukcji, dodatkowo połączonych z tak delikatnym majtkowym dołem. A mi się wydawało, że kusidełkowe szorciki z Tease Me mają słabe żabki...

Mam nadzieję, że czytelniczki wybaczą mi brak fotki z body, powód tego braku jest bardzo prosty; musiałabym to body przykleić taśmą dwustronną do ciała, żeby zakryło chociaż te najbardziej newralgiczne rejony mojej cielesności.

Ocena końcowa - 2 na szynach za pomysł, wykonanie bowiem woła o pomstę do nieba.

A przy okazji... słów kilka na temat plus size i co to właściwie oznacza.

Jakiś czas temu firma Adrian, zajmująca się wyrobami pończoszniczymi, rozpoczęła kampanię reklamową ‘…Kocha wszystkie kobiety’, której gwoździem programu były billboardy przedstawiające modelkę w dość typowym dla naszego rejonu geograficznego rozmiarze, o pięknych, okrągłych kształtach i zalotnej figurze. Konkretnie rzecz biorąc -  rozmiarze 44.

Głosy, jakie można przeczytać w Internecie na temat tej reklamy są co najmniej zastanawiające: „Po tych spaślakach, może ktoś zacznie promować np jakieś panienki z ropnymi wrzodami na ryjach, twierdząc, że są najwyższymi uosobieniami piękności”, „ fuuuuu.. ale locha :/ ”, “Uda jak dąb bartek”. (ortografia i interpunkcja oryginalna).

Drogie Panie, zwróćmy uwagę, że (chyba) występuje tu problem wybułkowywania biustu!

Od dawna średnia rozmiarów kobiecych figur rośnie; w latach 60’ ubiegłego wieku typowa Polka nosiła rozmiar 36 (S). Teraz zupełnie standardowe jest masowe wykupywanie rozmiarów 40 (L) i 42 (XL) – polskie dziewczyny mają najwięcej witaminy, jak głosi znana piosenka, ale jak widać poza witaminą mają też okrąglejsze kształty niż ich mamy i babki. Idąc ulicą mamy dużo większe szanse na zobaczenie dziewczyn noszących ‘elki’ niż ‘eski’ – a mimo to podświadomie zaniżamy ich wymiary; mało kto widząc dziewczynę noszącą rozmiar 44 (XXL) powie o niej że jest ‘plus size’. Zdarzało mi się usłyszeć przy wzroście 175 cm, wadze 75 kg i rozmiarze 42/44 że ważę maksimum 55kg ; ludzki mózg zawodzi przy ocenie. Dlatego też falę kontrowersji wywołuje fakt, że roznegliżowana modelka, dająca szansę na ładne drobiazgi bieliźniane dziewczynom takim jak ja, na które ‘rozmiar uniwersalny’ ani nic poniżej 42 nie wchodzi, śmie być w rozmiarze innym niż XS bądź S. Śmie zakłócać ustalony porządek, w którym dziewczyna większa niż M (38) jest uważana za pulchną. Śmie się nam podświadomie podobać, gdy standard społeczny mówi co innego. 

Szeroko rozpowszechniana teoria o kobiecym pięknie jest taka, że idealna figura to klepsydra. Ten ideał psuje fakt, że najczęściej kobiety-klepsydry są właśnie w rozmiarze 40-42; mniejsze dziewczyny najczęściej są gruszkami (duża pupa i uda) bądź kolumnami (bardzo podobne obwody biustu, talii i bioder). Uwielbiane niegdyś klepsydrowe seksbomby, takie jak Marilyn Monroe, miałyby dziś ciężki problem z ubraniem się w sieciówce. Można zadać pytanie; skoro średnia przesuwa się w stronę okrąglejszych dziewczyn, czemu tak mało jest ubrań w ich rozmiarze? Odpowiedź jest nieco smutna, a nieco cyniczna: ‘No i o to chodzi w tym multi-milionowym przemyśle modowym: o piękno wewnętrzne’ jak sarkastycznie powiedział Nigel w filmie ‘Diabeł ubiera się u Prady’. Przemysł odzieżowy to taka sama branża jak górnictwo czy spożywka; podlega trendom giełdowym i zawirowaniom finansowym. Koszt wykonania takiej samej pary spodni w rozmiarze 44 jest większy o ok. 35% niż tej w rozmiarze 36, a  obydwie pary powinny zostać sprzedane w tej samej cenie detalicznej, aby uniknąć pozwów o dyskryminację osób okrąglejszych i złej opinii konsumentów. Stąd ekonomiczniej jest dla branży modowej lansować rozmiar 34-36; zysk rośnie przy nikłym nakładzie i kosztach produkcji. Z tego co pamiętam, to kilka lat temu Brytyjki zbojkotowały boob tax, czyli to, że Marks & Spencer zażyczył sobie 2 funtów więcej za staniki w rozmiarze większym niż DD. Rozumiem to częściowo, bo też wolałabym płacić za stanik 20, nie 200 zł - ale czy ten nieszczęsny boob tax jest naprawdę taki absurdalny? Na większe staniki, tak jak na większe ubrania, schodzi więcej gumek, nici, koronek, materiału, simplexu itd. Warto pamiętać, że na jeden stanik trzeba zużyć średnio 170m nici.

Oczywiście marki takie jak F&F czy ASOS zaczęły dawno produkować ubrania w większych rozmiarach – niestety, dla osoby która zauważy, że obydwie nastawione są na konsumentki z Wielkiej Brytanii, w której rozmiar 44 jest standardem, nie jest to powód do radości. Europa zachodnia i centralna nadaj żyją pod dyktaturą skali 36-40 i smętnych trzech wieszaków ze znaczkiem ‘Curve’ albo ‘Plus Size’, na których najpewniej znajdziemy bezkształtny szary worek z dżerseju, zwany tuniką. A jak te ubrania wyglądają na pluskach - zapraszam na filmik.